De 20km van Alphen 2016……die zal ik niet gauw vergeten…
Zondag 6 maart stond de 20km van Alphen in mijn agenda. Een
prachtig mooie en leuke wedstrijd, maar niet als je een week wintersport heb
gehad en de zaterdag ervoor na ca 9,5 uur rijden in de avond je auto voor je
huis parkeert.
Ik wist dat het een zware kluif zou worden mede gezien de
haperingen in mijn voorbereiding als gevolg van mijn peroneuspeesblesure. Met
de wetenschap dat ik volgende week 30km “moet” lopen i.v.m. de voorbereiding op
Rotterdam, was skippen geen optie. Al zei mijn gevoel continue: niet doen, geen
zin, bleh bleh.
Al mijn moed verzameld en vertrokken naar Alphen aan de
Rijn. Het weer was goed dus daar kon het niet aan liggen. Vorig jaar liep ik
1.24.15 en met mijn goede vorm voor mijn blessure waar ik 1.24.20 noteerde op
de 21,1 km in december, had ik hier onder de 1.20 kunnen duiken. Maar zoals
bekend was daar de blessure en moest ik realistisch zijn en mijn tijd van vorig
jaar als richttijd gebruiken. Daarmee zou ik mijn lijn volgen van 42 minuten op de 10km, 2 keer 42 minuten op de 20km en
aankomend weekend 3 keer 42 minuten op de 30km (Spaarnwoude).
Ik stond al niet lekker bij de start, wat ik nooit heb. Het
was echt een “moetje” vandaag.
Ik begon evengoed voortvarend door onder de 4 m/km van start te gaan. Voelde al snel dat mijn mindset en mijn lichaam het eens met elkaar waren en het een moeizame 20km zou gaan worden. Ik heb zelfs bij km 6 en 8 overwogen te stoppen omdat het niet liep. Ik sprak mezelf toe dat opgeven bij mijn marathon straks ook geen optie is dus doorlopen!
Ik begon evengoed voortvarend door onder de 4 m/km van start te gaan. Voelde al snel dat mijn mindset en mijn lichaam het eens met elkaar waren en het een moeizame 20km zou gaan worden. Ik heb zelfs bij km 6 en 8 overwogen te stoppen omdat het niet liep. Ik sprak mezelf toe dat opgeven bij mijn marathon straks ook geen optie is dus doorlopen!
Ik heb de gehele wedstrijd geen moment lekker gelopen en
continue het gevoel gehad dat ik aan het harken was. Van souplesse was absoluut
geen sprake. Dat ik de 1.24 nog haalde was puur op karakter.
Terugkijkend concludeer ik dat ik gezien de omstandigheden
het prima heb gedaan. De tijd, 1.24.55 en het gelopen tempo van 4.12 m/km waren
ok. Mijn peroneuspees heeft het goed gehouden. Het is ook weleens goed om mee
te maken hoe het is om goed stuk te zitten.
Volgende week de 30km van Spaarnwoude. Het plan is om de
race in 3 delen te knippen van 10 km en ieder deel in 42 minuten te lopen. Hier
zal ik al heel erg hard voor aan de bak moeten. In mijn huidige conditie kan ik
ook niet meer van mijzelf vragen en verwachten.
Nog een ruime 4 weken voor Rotterdam, nog een 3 weken van
stevig trainen om de basis te leggen voor een goede marathon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten